senne odpały

Dosyć wcześnie pojawiła się myśl – czas spać. Po chwili dodał do niej – oby nic nie śnić!

Myśli jednak nie mają mocy sprawczej, więc sen przyszedł, a wraz z nim obrazy. Obrazy, które gdy obudził się nad ranem wywołały promienny uśmiech i kolejną myśl – za dużo Cortazara!

Miał na sobie szare dresiki i białą koszulkę. Krzątał się po kuchni zaparzając zieloną herbatę i lekko się denerwował, przecież miała już tu być.

Gdzie ona jest?! – wrzasnął do Gwiazdy.

Nie wiem, może kupuje ciasteczka.

Ja jej te ciasteczka do gardła wepchnę razem z opakowaniem, jeśli się zaraz tu nie pojawi!

To zadzwoń i zapytaj, a nie się wściekasz.

Nie będę nigdzie dzwonił. Sama zadzwoń. To z Tobą się umawiała!

Halo, halo, Brooke! 

Halo, halo, Gwiazda!

Gdzie się podziewasz? Mrówka szaleje z niecierpliwości.

Przepuszczam przez maszynkę mięso na mielone. Zara lecę!

Mrówka podsłuchiwał i zagrzał się do czerwoności. Pufał jak zdezelowany piec.

Zara lecę!? Mięso mieli?! Czy Ona jest poważna?!!!! Ma 40 minut spóźnienia! Pierdolę! Idę coś upiec! – wywrzeszczał, opluwając przy tym Gwiazdę kropelkami śliny i zniknął w kuchni trzaskając drzwiami i mrucząc pod nosem przekleństwa.

W kamionkowej misie mieszał czekoladowe ciasto. W innej namaczał śliwki z takim zapałem, że część z nich odbarwiła się już zupełnie i stała się bieluśka jak obłoczki na letnim niebie. Miotał się od blatu do blatu, raz pufał kłębami dymu na wszystkie strony, to znowu zatapiał palec w czekoladowej masie i wsuwał go do ust z pomrukami zachwytu. Złość powoli ustępowała. Wściekłe rzuty przeszły w pląsy, a gniewne pokrzykiwania w nucenie pod nosem w stylu:

ram pam pam,

ram pam pam

świetne ciasto piekę wam!

Ram pam pam,

ram pam pam

jak nie przyjdziesz zjem je sam!

Ram pam pam

Ram pam pam

I  spóźnienie w dupie mam!

Ram pam pam

Ram pam pam

Już spokojną duszkę mam!

Tadam!

Wtem zaćwierkały ptaki i Mrówka chwycił telefon, na wyświetlaczu którego ukazały się królicze uszy zasnute dymem.

Halo, halo, Mrówka!

Halo, halo, Brooke!

Nie uwierzysz! W Gwatemali rozpętała się wojna!

Nie nie nie! Nie chcę słyszeć o żadnej wojnie! Te uszy to Ci takie urosły zamiast nosa! I nie kłam tyle, bo Cię zjedzą motyle!

Naprawdę tam jest wojna i masowe ucieczki słoni. One biegną do nas i są głodne. Biedne słonie trzeba nakarmić, a ja mam pyzy i mnóstwo śląskich kluchów, które są ich przysmakiem.

Tu nastąpiły trzaski, szumy i szuranie, które okazały się Zezowatym Szczęściem w kuwecie. Kolejny raz rudy rozdziw obudził go wczesnym świtem i ciasto pewnie wyszło z zakalcem.