Tak bardzo cieszył się na dzisiejszy dzień. Wstał wraz ze świtem, prysznic, kawa, dwa papierosy i sprint na przystanek. Dwie godziny intensywnych pertraktacji. Czar wczorajszego podekscytowania ulatniał się z niego wraz z każdą minutą. Do autobusu wsiadał jak przeżuta guma. W domu nie mógł znaleźć sobie miejsca, ni zajęcia. Wypił mocną kawę. Rzucił się na łóżko z książką, ale nie był w stanie czytać. Wgramolił się pod kołdrę i zasnął niemalże natychmiast. 

 

Nie wie, o co chodzi, co się stało i dlaczego tak go zmęczyła ta chwila pracy. Wypadałoby przecież, aby cieszył się powrotem do niej, zmianą jaką za sobą niesie, ale to ruch w kierunku rutyny, codziennego wychodzenia z domu i dopasowania się do reszty.

Nie czuje się kompetentny do pokazywania innym, jak żyć, pokazuje więc jak przetrwać, funkcjonować w miarę możliwości poprawnie.