Senny rabarbarowy kochanek

Gdy wszedł do pokoju na łóżku siedzieli Mimi i Wu. W gruncie rzeczy, to nawet nie siedzieli, a kulali się po wyrku ze śmiechu, aż girki fikały w powietrzu, a bambosze fruwały pod sklepieniem. 

Mrówka: Z czego ryjecie? – zapytał, jak przystało na wścibskie jajo.

Wu: Z ostatniej randki Mimi. Koleś zabrał go na kompot. – powiedział ocierając łzy.

Mrówka: Rabarbarman? Widziałem go na zdjęciach. Całkiem niezły… gdyby nie ta maska na twarzy. – zachichotał.

Wu: Jaka maska?

Mrówka: No taka przeciwgazowa. Chyba właśnie miał nawożenie i nie mógł oddychać przez opary obornika.

Mimi: Przestańcie się z niego nabijać. Ja lubię kompot. 

Wu: Chyba raczej maski.

Mrówka: Podobno ma supermoce i zabija łodygą rabarbaru z półobrotu. - szepnął konspiracyjnie, aczkolwiek nieco teatralnie do Wu.

Mimi: I nieźle potrafi dać z liścia. 

Przebudzenie z ustami wykrzywionymi uśmiechem bywa całkiem przyjemne. Chciałby takich więcej.