Czasami próbuje myśleć o sobie. Zastanawia się kim jest. Co oznacza dla poszczególnych jednostek. Ale to nie ma znaczenia. Inni zawsze widzieli go tak jak chcieli. Zawsze najbardziej wkurwiało go wmawianie mu, że jest silniejszy niż myśli, że przecież jest mrówką, a mrówki są silne. Ale on nie jest żadną pierdoloną mrówką! To jedynie nalepka, coś co przylgnęło do niego pewnie jeszcze przed narodzinami. Nie jest mrówką. Jest człowiekiem. Mężczyzną. Chłopcem.

Czas przemija. Wszystko się zmienia z dnia na dzień, a jednocześnie wciąż jest takie samo. Pewne wypracowane rytuały dają mu poczucie bezpieczeństwa, stara się więc ich nie zmieniać. Niech będą. Niech trwają w nieskończoność jak poranki z kawą i papierosem.  

Kołakowski w wywiadzie z Żakowskim mówił kiedyś o zaakceptowaniu marności życia, ale chyba coś źle zrozumiał, albo nic nie zrozumiał. Tak czy inaczej nie jest w stanie przejść nad marnością do porządku dziennego. Nie zgadza się na nią całym sobą, tak jak z tym, by nie poszukiwać szczęścia, bo ono samo przyjdzie. Samo nic dobrego nie przyjdzie.