Wyrzuty sumienia

Przedtem zawsze używaliśmy liczby mnogiej: mówiliśmy „my”, nie zaś „ty” czy „ja”. Teraz dzieli nas przestrzeń, która pozwala nam przyglądać się sobie z dystansu: każde we własnym świecie, w innym, obcym.

[Alba de Cespedes – Wyrzuty sumienia]

Majne Szwester chwali się Mrówce nową kamizelką

M.Sz.: Zobacz jaka fajna. Kupiłam ją dla Księżycowej, ale na nią jest za duża, a na mnie w sam raz.

M: No, dziwna trochę. – powiedział z lekkim grymasem i zdziwieniem, że coś może mieć aż tyle frędzelków i nie być owcą.

M.Sz.: Na metce jest napisane, że to dla dzieci 11 – 12 lat.

M: Jo, chyba dla mutantów. – dopiero, gdy usłyszał śmiech Szwagra i zobaczył piorunujący wzrok Majne Szwester zorientował się, że prawdopodobnie uraził ją tymi mutantami, ale co poleciało w świat, nie da się zawrócić.

Rączka prawdę ci powie

Śmiech

Dzisiejszej nocy obudził Mrówkę śmiech, jego własny śmiech. Jeszcze chwilę po przebudzeniu rechotał nie do końca zdając sobie sprawę z czego rechocze. Rano nie mógł przypomnieć sobie snu, kojarzył jedynie granatowo – czerwoną tubkę kleju polimerowego turlającą się po podłodze. Czyżby to ona tak go rozbawiła?

Chłopiec z gitarą, byłby....

 

Tak na rozweselenie tych, co to im wesoło dziś nie było:)

Ziemia

Babcia do wnuczka wskazując górę usypaną z ziemi:

Zobacz jaka hałda brudnej ziemi.

Mrówka pomyślał: Czy ziemia może być brudna? Ziemia jest ziemista. Taka jej istota.

Chcenie

Chciałby Mrówka swoje życie przeżyć. Nie przedyskutować, przeanalizować, prześmiać. Przeżyć.

Terefere

„Jesteś jeszcze dzieckiem, a miłość musi w tobie dojrzeć. Nie ma przed tym ucieczki.”

[Przeminęło z wiatrem]