Kaszanka

M: Ale mi kaszanka wyszła. – mówi patrząc na zawartość patelni.

Ka: Kaszankaaaa…. Zjadłbym kaszankę z grilla. – mówi rozmarzonym tonem.

M: Nie tknąłbym tego nawet po tygodniowej głodówce.

Ka: A jadłeś kiedyś?

M: No, myślałem, że kolor jest od kaszy gryczanej, a później mnie Mama uświadomiła, że to krew. Więcej nie tknąłem. Ohyda.

Ka: Ech, kaszanka, no delicje normalnie. A Ty to jednak dziwak jesteś i nie wiesz, co dobre. – chwila ciszy, da się zauważyć powiększające się oczy i źrenice rozświetlone podnieceniem. – Ja mam kaszankę!!! Mam kaszankę w zamrażarce!

Po jakimś czasie Ka oblizawszy paluszki po odsmażonej kaszance uśmiecha się i mówi:

Ka: Daj buziaka.

M: Umyj zęby.

Ka: No daaaaj buziaka.

M: Wolałbym żabę polizać, niż Cię teraz pocałować. Miałeś w buzi krew kaczuszki. Swoją drogą, jak byłem małym pypciem, to mi Majne Szwester opowiedziała bajkę o zaklętych księciach, żabach i całowaniu. No i ja głupi smark popylałem po bagnach i te żabska całowałem.

Ka: No i co?

M: No i co? No i co? I nic. Ciebie sobie u nich wycałowałem. A mogłem je po dupach całować, to by się może zlitowały i zesłały mi jakiegoś Rambo czy innego bambo.