Zaniedbałem to miejsce, bo myślałem, że już go nie potrzebuję. Myślałem, że poszedłem naprzód i opowiadanie o bzdurach codzienności to dziecinada, a przecież jestem już w takim wieku, że powinienem sam ogarniać swoje życie. Za niecałe dwa miesiące skończę 38 lat. Pierwszy blog powstał, gdy miałem 25. Byłem szczeniakiem po uszy zakochanym w byłym facecie. Chłopcu w sumie, który zostawił mnie dla spokojnego życia z kobietą i posady nauczyciela w mały miasteczku, gdzie bycie gejem...zupełnie jakby przewidział, że na tronie edukacji zasiądzie Czarnek. Myślałem, że 2005 rok to apogeum, że gorzej już w tym kraju nie będzie. W tak wielu sprawach się myliłem.
Wtedy jeszcze miałem rodzinę. Matkę, która się przejmowała. Siostrzenicę, którą kochałem ponad wszystko. W międzyczasie znów zakochałem się po uszy. A później straciłem wszystko i wszystkich. Został tylko kot. Życie okazało się trudniejsze niż przypuszczałem i choć kilka razy próbowałem się z niego wymiksować to wciąż tu jestem.Ostatnio obejrzałem Madame Butterfly i przypomniał mi się chłopak, którego przez to miejsce straciłem nim go na dobre poznałem. Tak myślałem, ale to nie blog przecież był powodem, tylko ja i to, co tu napisałem, mój brak wiary w przejście z wirtualnej rzeczywistości do realnego życia. Minęły lata, a ja wciąż pamiętam, jak dobrze się z nim bawiłem na wyimaginowanej karuzeli, jakie pytania mi zadawał i jak łatwo mi na nie było odpowiadać. Nie pamiętam jak miał na imię, ani jak wyglądał, ale wciąż tęsknię za tym, jak się wtedy czułem. Czasami szukam tych emocji na randkowych portalach, ale już ich nie jestem w stanie odnaleźć. Teraz wszyscy chcą tylko szybkiego seksu bez uprzedniego uwodzenia słowami - dostajesz zdjęcie fiuta i albo w to wchodzisz albo spierdalaj.
Zatęskniłem za tym miejscem, bo musiałem się przeprowadzić. Straciłem dom, który pamiętał moje życie, moich bliskich, którzy odeszli, moje szczęśliwe chwile. Jestem w nowej przestrzeni, w której próbuję się odnaleźć, ale zupełnie mi to nie wychodzi. Nie potrafię oswoić tego miejsca. Mam ochotę wrócić do tabletek, choć to już prawie rok na trzeźwo.
